Ook nadat een ‘wesp’, zoals de geelzwarte bedrijfsbussen van Gebr. Janssen in de volksmond al decennialang genoemd worden, aan het eind van zijn arbeidzame leven is gekomen, gloort er nog een nieuwe toekomst. Zeker als het om een Toyota Hi-Ace gaat, hét werkpaard van het hele Afrikaanse continent. Toon Hendriks van het gelijknamige Rijkevoortse garagebedrijf reed met een voormalige Gebr. Janssen-bedrijfsbus naar Gambia, waar het voertuig nu dienst doet als ambulance.
Toon Hendriks en zijn maat Paul Huvenaars wilden al langer een tocht maken per auto door Afrika. “Heerlijk als je ’s morgens niet precies weet waar je ’s avonds eindigt.” Die auto zou daar dan een tweede leven krijgen. Dat avontuur kreeg vorm via de stichting Go for Africa, die Nederlandse (technische) ROC-studenten per auto naar West-Afrika laat reizen om er vervolgens hun stageproject uit te voeren. Liefhebbers kunnen als begeleider van de studenten met hun voertuig aansluiten bij het konvooi. Go for Africa stippelt de reis uit en zorgt voor het onmisbare papierwerk.
Toon Hendriks’ garagebedrijf verzorgt al vier decennia het onderhoud van het wagenpark van Gebr. Janssen. “Van hen kon ik voor een heel schappelijke prijs een Toyota Hi-Ace overnemen. Ik wilde geen andere bus, want dit is hét voertuig dat je door heel Afrika ziet, simpelweg niet kapot te krijgen. Een Rijkevoortse beletteraar verzorgde de sponsoruitingen op de bus, en in februari vertrokken we voor een reis van drie weken met 25 voertuigen. Er waren ook technische studenten en verpleegsters in opleiding mee, die in Gambia stage gingen lopen.”
Militaire begeleiding
Die reis van 7500 kilometer voerde ook door minder veilige gebieden. Bij Gibraltar stak men de Middellandse Zee over. Via Marokko ging het door de Westelijke Sahara naar Mauritanië. “In dat hele land rijd je onder militaire begeleiding”, vertelt Toon. “Bij de grensovergang tussen Senegal en Gambia waren er problemen. Je mag er geen foto’s maken van de sluipschutters bij de grens. Een meereizende journalist deed het natuurlijk toch en prompt kon de hele organisatie terugkomen. Nadat zijn foto’s waren gewist konden we verder. Gemiddeld genomen stond je zomaar vijf uur stil aan elke grens… Het is maar goed dat Go for Africa er is. Zij hebben de kennis, ervaring en contacten met veel locals. Je kunt niet zonder.”
“In Mauritanië probeert de politie alleen maar buitenlanders te bekeuren. Dáár valt immers nog iets aan te verdienen. Zo droeg mijn maat geen autogordel, maar toen ze hoorden dat we een bus kwamen afleveren, was alles goed. Eén keer stonden we vast op een traject voor 4×4-voertuigen. Wij probeerden het tóch, maar het ging meteen mis. Later leerden we dat je altijd het gas vol erop moet houden, bij een heel lage bandenspanning.”
Particulier ziekenhuis
De Toyota Hi-Ace viel overal op, bemerkte Toon. “Ze zijn er echt wild op. Overal waar we stil stonden, probeerden ze de bus te kopen. Hij is uiteindelijk naar een particulier ziekenhuis gegaan, ze waren er dolblij mee. En ik moet zeggen: de bus deed het geweldig, we hebben alleen de airco gemist!”